چیزی جادویی در آن لحظات اول ورود به رم وجود دارد. وقتی از آپارتمانم در نزدیکی کامپو دی‌فیوری بیرون می‌آیم، نور صبحگاهی به سنگ‌فرش‌ها برخورد می‌کند و بوی نان‌های تازه از نانوایی گوشه خیابان به مشام می‌رسد. بعد از سفرهای متعدد به شهر جاودان، دریافته‌ام که سه روز در اینجا تنها به بازدید از مکان‌ها ختم نمی‌شود - بلکه به نفوذ در داستان زنده و پویا خود رم است.

روز اول: شگفتی‌های باستانی و رازهای زیرزمینی

همچنان قلبم به تپش می‌افتد وقتی که برای اولین بار کلوسئوم را می‌بینم. وقتی که نور عصرگاهی، سنگ‌های کهن را با تابشی طلایی پوشانده، خودم را مشغول لمس سنگ‌مرمر فرسوده می‌کنم و در ذهنم طنین تاریخ را که هنوز در این دیوارها پژواک دارد تصویرسازی می‌کنم.

اما داستان رم تنها بر روی سطح آن نوشته نشده است. برای کشف در زیر خیابان‌های شلوغ، به تور هدایت‌شده زیرزمین‌های سنت کالیکتوس می‌پیوندم. راهروهای خنکی که سکوت در آن‌ها حکمفرماست، از ایمان و یادبودها حکایت می‌کنند و نقاشی‌های دیواری کم‌رنگ رازهایی را از نزدیک به دو هزار سال پیش زمزمه می‌کنند. چراغ قوه راهنمای ما سمبل‌های باستانی مسیحی حکاکی‌شده روی دیوارها را آشکار می‌کند و مو بر روی دست‌هایم سیخ می‌شود – این‌ها نه تنها تونل بلکه کپسول‌هایی از زمان هستند که از باورهای انسانی حفاظت می‌کنند.

روز دوم: گنجینه‌های واتیکان و رمانسی در کنار رودخانه

سپیده‌دم مرا به تور هدایت‌شده موزه‌های واتیکان و کلیسای سیستین می‌رساند. یاد گرفته‌ام که صبح زود بهترین زمانی است که کلیسای سیستین به نظر خودمانی می‌آید. در زیر شاهکار میکل‌آنژ، کودکی را مشاهده می‌کنم که به <آفرینش آدم

وقتی بعدازظهر به شامگاه تبدیل می‌شود، با خودم را به کروز غروب بر روی رود تیبر با آپریتیف هدیه می‌دهم. رودخانه داستان خود از رم را روایت می‌کند، که از پل‌های باستانی و گنبدهای باروک عبور می‌کند. به همراه جرعه‌ای پروسکو در حالی که خورشید در حال غروب است و همه چیز را طلایی می‌پوشاند، با هم‌سفران درباره کشف‌های محبوب روز خود گپ می‌زنم.

روز سوم: تاریخ عملی و جواهرات پنهان

روز آخرم با آنچه که تبدیل به خاطره مورد علاقه همه می‌شود آغاز می‌شود – کلاس آشپزی راویولی، فتوچینی و تیرامیسو. مربی ما، ماریا، رازهای مادربزرگش را با ما به اشتراک می‌گذارد و ما خمیر پاستا را ورز می‌دهیم و می‌شکل می‌دهیم، که با خنده و بوی تازه گیاهان معطری که سراسر آشپزخانه را پر کرده به پایان می‌رساند. چیزی عمیق در ارتباط با شهری از طریق غذاهای آن وجود دارد، در یادگیری سنت‌هایی که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود.

برای دوزی از شگفتی معماریاتی، به پانتئون می‌روم و وقتی که پرتوی نور از اکلوس بر روی کف مرمری حرکت می‌کند، زمان دیدارم را هماهنگ می‌کنم. تناسبات کامل این شاهکار معماری همیشه مرا بی‌کلام می‌گذارد. در نزدیکی آن به کلیساهای آرام می‌روم که هر کدام گنجینه‌ها و داستان‌های خود را دارند.

همین که روز به پایان می‌رسد، به قلعه سنت آنجلو راهی می‌شوم. از دیوارهای آن، رم درست مانند یک کارت‌پستال زنده به نظر می‌رسد، گنبدهای کلیسا و سقف‌های خاکستری در رنگ‌های گرم غروب آفتاب نقاشی شده‌اند. این نقطه‌ای ایده‌آل برای تأمل است، برای اینکه خاطرات این سه روز را درون خود مرور کنم.

یادداشت شخصی

رم چیزی بیش از یک شهری نیست که تنها بازدید کنید – بلکه به طریقی است که احساس می‌کنید، می‌چشید و در استخوان‌هایتان به خاطر می‌سپارید. چه به نقاشی‌های دیواری واتیکان خیره‌اید، چه یاد بگیرید که تیرامیسوی کامل بسازید یا به سادگی در یک کافه نشسته‌اید و دنیا را تماشا می‌کنید، هر لحظه لایه دیگری به داستان رومی شما اضافه می‌کند.

این سه روز چیزی بیش از برنامه سفر گردشگری بوده است؛ آن‌ها سفری در زمان، ذائقه و سنت‌‌ها بوده‌اند. و مثل همه بهترین سفرها، شما را تغییر می‌دهند - و مشتاق به بازگشت می‌کنند.

آیا شما خاطرات خود را در شهر جاودان ساخته‌اید؟ من دوست دارم درباره ماجراجویی‌های شما در رم در نظرات زیر بشنوم. و اگر برنامه‌ریزی برای اولین سفر خود دارید، به یاد داشته باشید: رم در یک روز ساخته نشده و نمی‌توان آن را در سه روز کاملاً تجربه کرد - اما آه، چه روزهای جادویی که می‌توانند باشند.

تا وقتی که راه‌های ما در رم به هم برسند،
لیلا