وقتی که به نرده‌های سنگی خورده‌ای کلوسئوم، تپه پالاتین و فروم رومی تکیه داده‌ام و نگاه می‌کنم که چگونه خورشید به مایع طلا در پشت شهر ابدی فرو می‌افتد، نمی‌توانم از سحر و جادوی این لحظه معجزه نکنم. سال ۲۰۲۵ است و صحنهٔ پشت‌بام‌های رم به چیزی واقعاً فوق‌العاده تبدیل شده است.

اولین عکس آبجوی روی پشت‌بام که امشب گرفتم، بالای خیابان ناسیوناله قرار داشت در حالی که خورشید کلیسای بزرگ سانتا ماریا ماجوره را در سایه‌های کهربایی رنگ می‌کرد؛ صدای یخ در نِگرونی من با صدای زنگ‌ها در دور هم‌آمیخته بود، و هر کجا که افق به رنگ سرخ و انجامین درآمده بود. پشت‌بام‌های رم برای این لحظات آهسته و طلایی طراحی شده به نظر می‌رسیدند، هر مکان جزییات غیرمنتظره‌ای ارائه می‌داد: سینی‌های خوراکی شور، صندلی‌های راحتی مجلل و دیدنی‌های پانورامیک از نقاط دیدنی مانند سن پیترو یا تپه کاپیتولین.

ماجراجوی امشب با تجربه چشیدن غذا و شراب رم آغاز شد، جایی که من در بازار شلوغ تریونفاله قدم زدم. فروشندگان برای پایان روز بساط خود را جمع می‌کردند، صدایشان از دیوارهای باستانی می‌پیچید وقتی که آخرین چشایی‌های پکورینو و شراب‌های محلی را ارائه می‌دادند. هر عکسی که گرفتم مثل بطری کردن قلب تپنده زندگی رمی احساس می‌شد - پرجنب‌وجوش و باشکوه، پر عطر از مرکبات و ریحان.

وقتی غروب نزدیک بود، به سمت یک اجرا در شب اپرا حرکت کردم. صدای تابستانی شهر هم از جشنواره‌های خیابانی و هم از کنسرت‌های پشت‌بام ارائه شده بر می‌آمد. صدای خواننده اطراف ما پیچید در حالی که سایه‌های تاریخی با شب تیره می‌شدند. این مکان‌های مرتفع فقط کوکتل سرور نمی‌کردند - آن‌ها غروب را به تجربه‌ای گوش‌نواز تبدیل کردند که در آن موسیقی و معماری در هوای خنک رمی ترکیب می‌شدند.

بعداً، به یک تور غروب ترستوره: سنت‌های جاودانه پیوستم، جایی که آیین صمیمی آپریتیوو به مطالعه‌ای در تضادها تبدیل شد. گوشه‌های تراس اختصاصی با میزهای جمعی سرزنده مقایسه شده بودند، جایی که پروسکو و خنده به همان آزادی رنگ‌های غروب جاری می‌شدند. آموختم که چیزی فراتر از مناظر را عکاسی کنم: لحظاتی که در انعکاس قاشق و چنگال‌ها کریستالیزه می‌شد، گرما در باده‌نیش‌‌ها و سکوتی که مستقر می‌شد وقتی که افق شهر به شب فرو می‌رفت.

این شب با یک تجمل غیرمنتظره حسی در باغی روی پشت‌بام به اوج خود رسید - استخری که ابرهای غروب را منعکس می‌کرد، قلیون‌هایی که بوی عطرآگین به جشن می‌دادند و غذاهایی که با تمرکز بر تولیدات ارگانیک رمی سرو می‌شدند. برای یک ساعت گذرا، شهر مثل یک واحه خصوصی میان تاریخ و آسمان حس می‌شد، هر گوشه‌اش عکسی اشباع از آرامش و جلوه ارائه می‌کرد.

وقتی که دوربینم را جمع می‌کنم و آخرین جرعه آپریتیووی خود را می‌نوشم، متوجه می‌شوم که رم در سال ۲۰۲۵ هنر ترکیب شکوه جاودانه‌اش با تجمل معاصر را به کمال رسانده است. خواه برای تور غذای رم ابدی اینجا باشید یا فقط به تماشای خورشیدی که شهر را از بالای پناهگاهی رنگ می‌کند، هر لحظه به داستانی قابل ثبت و خاطره‌ای قابل حفظ تبدیل می‌شود.

از طریق لنز من، شاهد بودم که چگونه tickadoo این تجارب مرتفع را برای هرکسی که رؤیای تعقیب غروب رمی را دارد، در دسترس قرار داده است. از بازارهای شلوغ تا بارهای پشت‌بام شیک، هر گوشه‌ای از این شهر ابدی داستانی از ملاقات سنت و نوآوری می‌گوید، سنگ‌پله‌های باستانی به تراس‌های مدرنی هدایت می‌شوند که خاطرات در آن‌ها یک غروب در زمان ساخته می‌شوند.