ਸਾਡੇ 8 ਵਜੇ ਦੀ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਕੋਈ ਲਾਈਨ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਰੇਨਾ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਖੜੇ ਹੋਣਾ, ਜਿੱਥੇ ਨਰਮ ਸਵੇਰੇ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਕਮਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਬੇਹਹੀਥ ਸੀ।

ਗਾਈਡ ਜਦੋਂ ਫਾਂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਦਾਨਵਾਂ ਬਾਰੇ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਇਹ ਭੂਗਰਭ ਟਨਲਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਲਣਾ ਕੋਲੋਸਿਅਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਜਿੰਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਉਂਦਾ ਸੀ।

ਸਪੇਨੀ ਵਿੱਚ ਆਡੀਓ ਐਪ ਸਾਫ਼ ਸੀ। ਪਾਣੀ ਲਿਆਂਦੇ ਜੋ ਕਿ ਸੂਰਜ ਸਵੇਰੇ ਦੇ ਦੇਰ ਨਾਲ ਉੱਪਰਲੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਤੱਕਦੀ ਹੈ।

ਸੁਰੱਖਿਆ ਤੇਜ਼ ਸੀ ਪਰ ਦੁਪਿਹਰ ਤੱਕ ਅਰਨਾ ਭੀੜ ਦੀ ਸੀ। ਪਾਲਾਤਾਈਨ ਪਹाड़ी ਤੋਂ ਫੋਰਮ ਉੱਤੇ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਪਹੁੰਚਣਾ ਅਜੇ ਵੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੈ.

ਸਾਡੇ ਗਾਈਡ ਨੇ ਫਲਿਪ ਬੁੱਕਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਚਿੱਤਰਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਜੋ ਮੇਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਸਟੇਡੀਅਮ ਨੂੰ इसकी ਸਿਖਰ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸੋਚਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਗੇ।

ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਦੌਰੇ ਨੇ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਸੁਨਹਿਰੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟਿਆ। ਮੱਧਕਾਲੀ ਯਾਤਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਖੋਤਕਾਰੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਰਬੀ ਗ੍ਰਾਫ਼ਿਟੀ ਬਾਰੇ ਸੁਣਕੇ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ।

ਕਦਮ ਨੁੰ ਆਲੜੇ ਹਨ ਪਰ ਬਾਹਰ ਨਿਕਾਸ ਦੇ ਨੇੜੇ ਮਫਤ ਫੁਆਰਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਬਚਾਇਆ। ਫੋਰਮ ਦੇ ਖੰਡਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਪਸੰਦ ਆਇਆ।

موobiles ٹکٹ فوراً سکین ہو گیا۔ گائیڈ نے دوسری عالمی جنگ کے کِچھ گولیاں دکھائیں جو میں نے پہلے کبھی نہیں دیکھی تھیں۔

ਫੋਟੋ ਖੇਤਰ ਬਹੁਤ ਵਿਆਸਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਰਚਾਂ ਦੇ ਸਾਫ਼ ਸ਼ਾਟ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹੁੰਚੋ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਤਿਹਾਸੀ ਪਾਠ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸੀ।

ਉਹਨਾਂ ਵੱਡੇ ਕੰਧਾਂ ਦੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਖੜੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਉਡਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਚਮਕਾਏ। ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਪਦ ਨੂੰ ਕੀਮਤ ਹੈ।